У гэтым спісе прыведзены ландмайстры (у крыніцах ужываецца тэрмін магістр (лац.: magister[1], н.-ням.: meyster[2] або Шаблон:Langi-de2[3][4]) Тэўтонскага ордэна ў гістарычнай правінцыі Лівонія з 1237 года да ўтварэння ў 1561 годзе свецкага герцагства Курляндскага і Семігальскага[5].
Хоць лівонскае ландмайстарства (у крыніцах выкарыстоўваецца тэрмін Тэўтонскі ордэн у Лівоніі (лац.: Sancta Maria domus Theutonicorum in Liuonia[1], на ніжненямецкай зафіксаваны варыянты Duitsche orden tho Liflande[6] [2], Duitsche ordenn tho Lifflandt[3], Teutsche orden zu Lifflanndt[7] і Teutsche ordenn zu Liefflandt[4])) карысталася некаторай аўтаноміяй, яно было толькі часткай адзінага Тэўтонскага ордэна. Папа і германскі кайзер былі патронамі і, прынамсі ў тэорыі, яго вярхоўнымі кіраўнікамі.[8] Фармальна гросмайстар Тэўтонскага ордэна ажыццяўляў толькі кантрольныя функцыі. Спачатку гэта не мела вялікага значэння, таму што да 1309 года месца яго пастаяннага месцазнаходжання знаходзілася ў Венецыі, і нават пасля пераезду ў Марыенбург ён не вельмі абмежаваў яго аўтаномію, бо рэдка наведваў Лівонію асабіста ці пасылаў туды прадстаўнікоў для кантролю.[8] Тым не менш, улада гросмайстра была значная, яго савет доўгі час лічыўся роўным загаду і яго інструкцыям падпарадкоўваліся беспярэчна.[8]