Каравайка[1] (Plegadis falcinellus) — шырока распаўсюджаная птушка з сямейства ібісавых.
Каравайка мае ў даўжыню 51-66 см, размах крылаў 80-105 см. Самка крыху меншая за самца. Дарослыя птушкі пафарбаваны ў цёмна-буры колер з бронзавым і зялёным металічным адценнем. Маладыя — бурыя без адцення, на галаве і шыі белая штрыхоўка, знікае з узростам. У палёце закругленыя крылы. Голас: ціхае, хрыпкае «крра», у гнездавы перыяд бляе як баран.[2]
Каравайка распаўсюджаная ў Еўразіі, Афрыцы, Аўстраліі, Паўночнай Амерыцы. Арэал разарваны. Лакальна сустракаецца ў Паўднёвай Еўропе, Сярэдняй i Паўднёвай Азii, на Фiлiпiнах i некаторых астравах Малайскага архіпелага, у Афрыцы i на Мадагаскары, на Антыльскiх а-вах i паўночным узбярэжжы Мексiканскага заліва.
Месцапражыванне караваек — прэсныя і слабасалёныя вадаёмы, шырокія балоты, ліманы, плыткаводдзі і заліўныя лугі.
Паўднёвыя папуляцыi аселыя, паўночныя — пералётныя. Залятае ў большасць еўрапейскiх краiн, нават да Iсландыi, Фінляндыі i Скандынавii. На Беларусі рэдкі, залётны від.
Гняздуе ў калонii (часцей за ўсё рознавiдавой). Звычайна гняздо ладзіць на заламаным трыснягу або на галiнах кустоў, радзей на дрэвах. На кустах i дрэвах робіць гняздо з галiнак, высланае сухiм трыснягом; на залiваемых кустах i трыснягу — з напалову згнiлага трыснягу, злепленага калам, унутры выкладзена зялёнымi лiстамi трыснягу, а латок — сцёбламi раслiн.
Яйкi (3-6) ярка-зеленаватыя або блакiтнаватыя.