Канцэнтра́цыя часці́ц — фізічная велічыня, роўная стаўленню ліку часціц N да аб’ёму V, у якім яны знаходзяцца:
N V
{\displaystyle n={\frac {N}{V}}}
. Размернасць з сістэме СІ
1
/
m
3
{\displaystyle [n]=1/m^{3}}
, у сістэме СГС —
1
/
c
m
3
{\displaystyle [n]=1/cm^{3}}
.
Калі канцэнтрацыя з’яўляецца функцыяй каардынаты
n (
r →
)
{\displaystyle n=n({\vec {r}})}
, то пад канцэнтрацыяй разумеюць адносіны:
n (
r →
lim
V → 0
N V
{\displaystyle n({\vec {r}})=\lim _{V\rightarrow 0}{\frac {N}{V}}}
Такім чынам:
∫
V
n (
r
)
d
V
{\displaystyle N=\int \limits _{V}n(\mathbf {r} ),\mathrm {d} V}
. Аднак, такое ўяўленне з’яўляецца ў вялікай ступені ўмоўным, паколькі канцэнтрацыя (як, напрыклад, і тэмпература) адносіцца да макрапараметраў і з большага губляе сэнс пры пераходзе да бясконца малога аб’ёму.
n k T
{\displaystyle p=nkT}
1
2
π
D
2
n
{\displaystyle \lambda ={\frac {1}{{\sqrt {2}}\pi D^{2}n}}}
— Сярэдняя даўжыня свабоднага прабегу малекулы газу, дзе D — эфектыўны дыяметр малекулы
( 1
/
4 ) n < v
{\displaystyle \nu =(1/4)n
— Лік удараў малекул газу аб адзінку паверхні сценкі за адзінку часу, дзе
< v
{\displaystyle
— сярэдняя хуткасць малекул
Тэмы гэтай старонкі (3):