Узброены канфлікт паміж групоўкамі «Ісламская армія ў Іраку» і «Аль-Каіда» — шэраг баявых сутыкненняў паміж двума буйнымі суніцкімі групоўкамі іракскіх паўстанцаў і іх саюзнікамі, што развіваўся на фоне рэлігійна-ідэалагічнага канфлікту ўнутры руху баевікоў, які ў сваю чаргу праходзіў на фоне Іракскай вайны.
Ісламская армія ў Іраку ўяўляе з сябе нацыяналістычную суніцкую ўмерана-ісламісцкую групоўку антыіранскай/антышыіцкай накіраванасці. Яе байцы, як мінімум афіцыйна, не праводзілі тэрарыстычныя акцыі, займаючыся выключна ўзброенымі нападамі на сілы кааліцыі, калабарантаў і шыіцкія атрады. У той жа час, Аль-Каіда, маючы радыкальную ідэалогію, паўсюдна вырабляла падрывы, расстрэлы і захопы закладнікаў. Прадстаўнікі Ісламскай арміі ў Іраку выступалі з крытыкай падобнай тактыкі[5][6][7]. Адначасова Ісламская армія Ірака разглядала сябе як лідара барацьбы супраць амерыканскай акупацыі Іраку, адпрэчваючы прэтэнзіі Аль-Каіды на гэтую ролю[7].
Акрамя Ісламскай арміі ў Іраку, дзейнасцю Аль-Каіды былі незадаволеныя жыхары правінцыі Анбар на захадзе Ірака, якія перыядычна пакутавалі ад дзеянняў тэрарыстаў. У верасні 2006 года трыццаць плямёнаў ствараюць для самаабароны ад баевікоў «Савет выратавання Анбара»[5]
Ужо ў 2006 годзе быў зафіксаваны першы выпадак узброенага канфлікту паміж групоўкамі (аднак некаторыя інцыдэнты былі яшчэ ў 2005-м[5]).
Буйныя баявыя дзеянні паміж рознымі групоўкамі пачаліся ў пачатку 2007 года, калі умераныя ісламісты змагаліся з Аль-Каідай за кантроль над сваімі мясцовымі суполкамі. Падчас баёў Аль-Каіда атакавала незадаволеныя ёю групы, а ў лютым 2007 года яе байцы ўзарвалі суніцкую мячэць у Эль-Фалуджы і забіла лідара рэвалюцыйнай брыгады 1920 года[5].
У лютым 2007 года Міша Ан аль-Джубуры, уладальнік тэлевізійнага канала, які быў пад ІАІ ў якасці прапагандысцкага канала, раскрытыкаваў «Аль-Каіду» ў сувязі з нападамі груповак на грамадзянскае насельніцтва, канкуруючыя паўстанцкія групоўкі і іракскія сілы бяспекі[8].
27 сакавіка рэвалюцыйныя брыгады 1920 года абвясцілі, што іх лідар Харыт Дахір Хаміс аль-Дары быў забіты ў засадзе Аль-Каідай у Абу-Грэйбе. Дары быў пляменнікам Харыта Аль-Дары, былога кіраўніка Асацыяцыі мусульманскіх навукоўцаў. Брыгада нібыта вяла перамовы аб супрацоўніцтве з Саветам выратавання Анбара. Дары доўгі час быў мішэнню Аль-Каіды з-за яго адмовы прысягнуць на вернасць эміру аль-Багдадзі[9]. Пасля смерці Дары брыгады абвясцілі пра свой раскол на дзве фракцыі — рэвалюцыйныя брыгады 1920 года і Іракскі ХАМАС. Гэты разрыў быў выкліканы адрозненнямі ў поглядах на працу з Саветам выратавання Аль-Анбар, перамовы з кааліцыйнымі сіламі і адносіны з «Ісламскай дзяржавай».
Пасля гэтага баявыя дзеянні ўзмацніліся. У пачатку красавіка Ісламская армія разарвала свае сувязі з «Ісламскай дзяржавай», заявіўшы, што яе членам пагражала гэтая групоўка[8]. Пазней у тым жа месяцы Ісламская армія абвінаваціла ІД у забойстве па меншай меры 30 сваіх партызан, а таксама членаў Джамаат Ансар аль-Суна і Арміі маджахедаў. Перад тварам эскалацыі канфлікту Ісламская армія заклікала Усаму бін Ладэна асабіста ўмяшацца, каб кіраваць Аль-Каідай у Іраку. У маі Савет выратавання Анбара заявіў, што забіў Абу Аюба Аль-Масры, што было аспрэчана аўдыёкасетай, выпушчанай групай у адказ, якая таксама адмаўляла заявы аб баявых дзеяннях паміж рознымі групамі. У канцы месяца амерыканскія войскі вызвалілі дзясяткі іракцаў, якія падвергліся катаванням з боку «Аль-Каіды» ў рамках яе кампаніі запалохвання[5].
Да чэрвеня адкрытыя перастрэлкі паміж рознымі групамі дасягнулі Багдаду[5].
6 чэрвеня 2007 бакі дасягнула падпісання дамовы аб спыненні агню[10].
У той час як Ісламская армія і Аль-Каіда дамовіліся аб спыненні агню ў чэрвені 2007 года, распаўсюджваліся паведамленні аб баявых дзеяннях паміж атрадамі вакол Самары ў кастрычніку і лістападзе. Акупацыйныя сілы пазней заявілі, што ўдзельнічалі ў аперацыях іракскі і кааліцыйны персанал, а не Ісламская Армія. Некаторыя навінавыя агенцтвы ў той час таксама паведамлялі, нягледзячы на пярэчанні Ісламскай Арміі, што партызаны пачалі дзейнічаць разам з кааліцыяй[11].