Зімняя канаўка — канал у Цэнтральным раёне Санкт-Пецярбурга, які злучае Няву і Мойку ў раёне Зімняга палаца.
Невялікі канал, які злучыў Няву і Мойку, быў прарыты ў 1718—1719 гадах. Працамі кіраваў будаўнік-падрадчык Васіль Озераў. У 1720 годзе падпорная сценка ля Палаты Пятра I была абліцаваная каменем (праект архітэктара М. Ф. Гербеля, муляры Яраслаўскага павета Іван Фёдараў і Барыс Ціханаў). Такім чынам, гэтая частка набярэжнай стала адной з першых каменных набярэжных у горадзе.
У 1783—1787 гадах на месцы Зімняга палаца Пятра I быў пабудаваны класіцыстычны трохпавярховы будынак Эрмітажнага тэатра, аўтарам якога быў архітэктар Джакама Кварэнгі. Адначасова з ім на процілеглым беразе канала было завершана будаўніцтва Вялікага Эрмітажа (1771—1787, архітэктар Ю. М. Фельтэн). Два будынкі былі звязаны пераходам на ўзроўні другога паверха, якія абапіраюцца на магутную арку, перакінутую цераз канаўку.
У 1782—1784 гадах набярэжныя канаўкі былі закутыя ў традыцыйны для горада граніт і ўпрыгожаны строгімі рашоткамі, выкананымі па праекце скульптара І. Ф. Дункера.