Залатое імя у іерогліфах | ||
|
Залатое імя — адно з пяці імёнаў царскага тытула ў Старажытным Егіпце. Сэнс назвы, а таксама яго значэнне не да канца высветлена да сённяшняга дня.
Магчыма фараон прыраўноўваўся залатым імем да сонца, якое ў выглядзе сімвалічнай выявы сокала плыло па небе на караблі ці барцы. Таму знак, які пазначае залатое імя, складаецца з сокала (Гора), які сядзіць на іерогліфе, які азначае золата[1].
Залатое імя паводле позніх крыніц як афіцыйны дадатковы тытул ужываецца ўжо пры фараоне Джосеры з трэцяй дынастыі. Аднак, толькі на помніках фараона Снофру яно з’яўляецца сучасным эпосе. Залатое імя пачыналася значком сокала, які сядзіць на кулоне, прычым гэты стыль да эпохі Сярэдняга царства не змяняўся[2].
У эліністычны перыяд, да якога адносіцца Разецкі камень, у гэтым значку бачылі перамогу Гора над яго злым братам Сетам. Але гэта інтэрпрэтацыя не адпавядае неваяўнічым напісанням залатога імя ў старажытных тытулах фараонаў Егіпта аж да 11-й дынастыі. Наконт свайго тытулам Тутмас III гаворыць: «Ён (Амун) ствараў мяне як „Бік-ен-небу“ (Залатога сокала)». Яго суправіцельніца Хатшэпсут называецца «Хор-ент-дам» (Гор з чыстага золата). У сувязі з назвай «Залатога памяшкання» як месца пахавання фараона ў Новым царстве, золата інтэрпрэтуецца як сінонім вечнасці. Таму залатое імя можа несці аналагічнае значэнне — як выраз жадання фараона быць вечным Горам.