Еўпраксія Пскоўская, хроснае імя Еўфрасіння (магчыма 1170-я да 1181 — 8 мая 1243, Одэмпэ) — княжна друцкая, княгіня пскоўская (не раней за 1201), ігумення пскоўскага Спаса-Прадцечанскага манастыра, святая праваслаўнай царквы — святая благаверная княгіня пскоўская.
Дачка друцкага князя Рагвалода-Васіля і дачкі вял.кн. кіеўскага Ізяслава Мціславіча, сястра друцкага князя Глеба. Выхоўвалася ў полацкім Спаса-Праабражэнскім манастыры. Прыкладна ў 30-гадовым узросце выйшла замуж за пскоўскага кн. Яраслава Уладзіміравіча. Выказвалі думку, што гэта быў другі шлюб Еўпраксіі. Аднак, як паказаў Ф. Успенскі, у традыцыі Рурыкавічаў, жанчыны іх роду пасля першага шлюбу з яго ж прадстаўніком не маглі зноў выходзіць за Рурыкавіча, за баяраў не маглі выходзіць наогул[1]. Такім чынам, калі ў Еўпраксіі і быў першы шлюб, то не з Рурыкавічам, што магчыма, але малаверагодна. Аплаціла пабудову Прадцечанскай царквы.
Пазней, кінутая мужам у час нападу Батыя, заснавала на свае сродкі манастыр Іаана Хрысціцеля пры Прадцечанскай царкве. Прыняўшы там манаскі пострыг пад імем Еўпраксіі, стала ігуменняй. На перамовах пра свой пасаг з былым мужам у Одэмпэ была забіта пасынкам кн. Яраслава. Цела перавезлі ў Пскоў і пахавалі ў агароджы Спаса-Прадцечанскага манастыра.
Традыцыя мясцовага шанавання Еўпраксіі вядзецца ад прызнання наўгародскім епіскапам яўлення цудатворнасці іконы над труной Еўпраксіі. Аднак, шанаванне заставалася мясцовым яшчэ і ў канцы XVI ст. (1581).