Другая бітва за Бенгазі — бітва лівійскай грамадзянскай вайны 2011 года паміж войскамі лаяльнымі лідару лівійскай Джамахірыі М.Кадафі і паўстанцамі. Падчас бітвы Савет Бяспекі ААН прыняў рэзалюцыю 1973, якая адкрыла шлях міжнароднай інтэрвенцыю ў Лівію[13].
17 сакавіка з’явіліся паведамленні, што баі завязаліся на ўскраінах Бенгазі —апірышча паўстанцаў[14]. Перамогі арміі Кадафі над паўсталымі былі дасягнуты за кошт выкарыстання артылерыі, танкаў і авіяцыі. Аднак, на ўвазе эскалацыі канфлікту, у ноч на 18 сакавіка Савет Бяспекі ААН прыняў Рэзалюцыю 1973 ад 17 сакавіка (па Нью-Ёркскім часе), якая дазваляе прымяненне сілы ў Лівіі, выключаючы наземнае ўмяшанне. 19 сакавіка, згодна з паведамленнях тэлеканала Аль-Джазіра, карэспандэнты якога прысутнічалі ў Бенгазі, раніцай (07:30 па мясцовым часе) пачаўся абстрэл горада з артылерыйскіх гармат. У 9 гадзін раніцы пачалася першая атака на горад, якая, як паведамляецца, да сярэдзіны дня (14:30 па мясцовым часе) была адбітая[15]. Стала таксама вядома, што самалёт паўстанцаў МіГ-23 быў памылкова збіты сістэмай СПА на ўскраіне горада[16]. Пілот, як паведамляецца, не выжыў[12][17].
19 сакавіка (у 16:00 па мясцовым часе), французскія знішчальнікі ўвайшлі ў паветраную прастору Лівіі, здзейсніўшы паветраную разведку з мэтай падрыхтоўкі інтэрвенцыі[15]. Затым, у 16:45, пачалася інтэрвенцыя ў Лівію з знішчэння некалькіх адзінак бронетэхнікі войскаў Кадафі[15]. Пазней Al Jazeera паведаміла, што французскія самалёты знішчылі па меншай меры чатыры танкаў урадавых сiл; аднак гэта не было пацверджана Францыяй[18].
Па паведамленнях Аль-Джазіры, падчас баёў за Бенгазі, з горада пачаўся паток бежанцаў на ўсход, у іншыя падкантрольных паўсталым гарады[19].
20 сакавіка, ВПС Францыі, Вялікабрытаніі і ЗША раніцай нанеслі ўдар па танкавай калоне лаялiстаў (на працягу двух гадзін). Агенцтва Reuters пацвердзіла, што французскай авіяцыяй было знішчана як мінімум 7 танкаў і дзве адзінкі БМП[20][21]. У гэты ж дзень адмірал флота ЗША Майкл Мюлен заявіў, што міжнародная кааліцыя адбіла «атаку рэжыму на Бенгазі»[22].
Вынікам бітвы стала адступленне войскаў Кадафі ад Бенгазі. Але галоўнай падзеяй стаў пачатак ваеннай інтэрвенцыі НАТА ў Лівіі, якая працякала да канца канфлікту. Аднак, нягледзячы на паразу пад Бенгазі і ўварванне Паўночнаатлантычнага альянсу, ўрадавая армія ўсё яшчэ валодала дастатковай моцай, каб стрымліваць прасоўванне сіл паўстанцаў. Больш за тое, праз 9 дзён пасля заканчэння бітвы лаялістамі перайшлі ў контрнаступленне, захапіўшы Брэгу. Але ў цэлым склалася патавая ваенная сітуацыя. Становішча змянілася толькі ўлетку, калі перавага паўстанцкіх сіл стала відавочнай.