Дракункулёз, або рышта — інфекцыйная хвароба, якая выклікаецца рыштай.[3] Заражэнне адбываецца праз пітную ваду, якая змяшчае дафній, заражаных лічынкамі рышты.[3] Першапачаткова сімптомы адсутнічаюць.[4] Аднак праз год у чалавека пачынаецца раздражненне, паколькі самка чарвяка ўтварае пухір на скуры, звычайна на ніжняй канечнасці.[3] Потым, праз некалькі тыдняў, чарвяк вытыркаецца са скуры.[5] У гэты час у чалавека могуць узнікнуць складанасці з перамяшчэннем ці выкананнем працы.[4] Хвароба вельмі рэдка выклікае смерць.[3]
Людзі — адзіны від жывёл, якіх інфікуе рышта.[4] Чарвяк мае шырыню ад аднаго да двух міліметраў, дарослая самка дасягае ад 60 да 100 сантыметраў у даўжыню (самцы карацейшыя).[3][4] Па-за целам чалавека яйкі выжываюць на працягу трох тыдняў.[6] Перад заражэннем неабходна іх паглынанне дафніямі.[3] Лічынка можа існаваць унутры дафніі да чатырох месяцаў.[6] Для захавання хваробы ў рэгіёне людзі павінны заражацца штогод.[7] Дыягностыка хваробы можа праводзіцца на падставе прыкмет і сімптомаў захворвання.[8]
Прафілактыка дасягаецца ранняй дыягностыкай хваробы, а таксама папярэджаннем апускання раны ў пітную ваду.[3] Іншыя меры ўключаюць наступнае: паляпшэнне доступу да чыстай вады, ачыстку фільтрацыяй забруджанай вады.[3] Часта дастаткова фільтравання праз адзенне.[5] Забруджаную пітную ваду можна ачышчаць з дапамогай хімічнага прэпарата пад назвай тэмефос, прызначанага для знішчэння лічынак.[3] Ад хваробы не існуе лекаў ці вакцын.[3] Чарвяка можна марудна выдаляць на працягу некалькіх тыдняў, намотваючы на кіёк.[4] Магчымае інфікаванне бактэрыямі язваў з-за з’яўлення чарвяка.[4] Рана можа працягваць балець некалькі месяцаў пасля выдалення чарвяка.[4]
У 2013 годзе было зафіксавана 148 выпадкаў хваробы.[3] Гэта менш за 3,5 мільёнаў выпадкаў, зарэгістраваных у 1986 г.[4] Хвароба існуе толькі ў 4 краінах Афрыкі, у параўнанні з 20 краінамі ў 1980 г.[3] Найбольш закранутая хваробай краіна — Паўднёвы Судан.[3] Верагодна, гэта першая паразітычная хвароба, якая знікне.[9] Рышта вядомая са старажытнасці.[4] Яна згадваецца ў егіпецкім папірусе Эберса, што датуецца 1550 г. да н. э.[10] Назва «дракункулёз» паходзіць ад лацінскага выразу «пашкоджанне маленькімі цмокамі»,[11] а назва «хвароба гвінейскага чарвяка» з’явілася пасля таго, як еўрапейцы заўважылі хваробу на беразе Гвінеі ў Заходняй Афрыцы ў XVII стагоддзі.[10] Віды, падобныя да рышты, выклікаюць хваробы ў іншых жывёл.[12] Выпадкаў інфікавання імі людзей не выяўлена.[12] Лічыцца занядбанай трапічнай хваробай.[13]