Джузэпэ Баніта (іт. Giuseppe Bonito; 1 лістапада 1707, Кастэламарэ-дзі-Стабія — 19 мая 1789, Неапаль) — італьянскі мастак неапалітанскай школы, які пісаў у пераходны перыяд ад позняга барока да класіцызму.
Дж. Баніта быў вучнем неапалітанскага мастака Франчэска Салімена, яго раннія працы пераймаюць манеру малюнка Салімены. Пазней Баніта знаходзіць свой уласны творчы стыль, для якога ўласцівы асаблівае асвятленне на палатне фігур і пабудоў. Асноўнымі тэмамі карцін мастака былі партрэт і жанравыя сцэнкі. Ён пакінуў таксама шматлікія творы рэлігійнага жывапісу, напісаныя па заказах розных неапалітанскіх цэркваў і сабораў.
У 1751 годзе Дж. Баніта становіцца прыдворным мастаком неапалітанскага каралеўскага двара, у 1752 годзе яго прымаеюць у члены акадэміі святога Лукі ў Рыме. У 1755 годзе Баніта ўзначальвае адкрытую ў Неапалі Акадэмію ды Бела Арці і становіцца дырэктарам каралеўскай фабрыкі габеленаў.
Мастак шмат увагі надаваў таксама фрэскаваму жывапісу. Выконваючы буйныя заказы ў гэтай галіне, Баніта супрацоўнічае з іншым буйным майстрам XVIII стагоддзя — Франчэска дэ Мура. Жанравыя палотны Дж. Баніта, якія паказваюць вулічныя сцэнкі з бездагляднымі дзецьмі і фігурамі з камедыя дэль артэ грубаватыя, аднак вельмі маляўнічыя і жывыя.
Тэмы гэтай старонкі (10):