У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бараноўскі.
Гаўрыіл Васілевіч Бараноўскі (25 сакавіка [6 красавіка] 1860, Адэса — 1920, Келамакі) — рускі архітэктар, грамадзянскі інжынер, мастацтвазнаўца і выдавец.
Гаўрыіл Васілевіч Бараноўскі нарадзіўся 25 сакавіка (6 красавіка) 1860 года ў Адэсе ў сям’і калежскага сакратара Васіля Іванавіча Бараноўскага. Вучыўся ў рэальным вучылішчы ў Адэсе, пасля заканчэння якога ў 1880 годзе паступіў вольнаслухачом на архітэктурнае аддзяленне Санкт-Пецярбургскай Акадэміі Мастацтваў. Быў адлічаны па палітычных матывах і працягнуў адукацыю ў Інстытуце грамадзянскіх інжынераў, які скончыў у 1885 годзе з Сярэбраным медалём і чынам калежскага сакратара.
Г. В. Бараноўскі пачаў сваю архітэктурную дзейнасць у 1883—1885 гадах пад кіраўніцтвам П. Ю. Сюзора. Першы самастойны праект — Галоўная дварцовая канцылярыя. З 1888 — галоўны архітэктар Балтыйскага завода.
Выкладаў у Інстытуце грамадзянскіх інжынераў у 1897—1905 гг.
Быў членам праўлення Таварыства грамадзянскіх інжынераў, членам Савета па горнапрамысловых справах пры Міністэрстве земляробства і дзярж. маёмасцяў (з 1904), служыў у Тэхнічна-будаўнічым камітэце (ВСК МУС) (з 1885 г. — тэхнік, з 1902 г. — звышштатны член ТСК МУС, з 1907 г. — штатны член ТСК МУС). З 1907 года — сапраўдны стацкі саветнік.
Пасля рэвалюцый 1917 года Бараноўскі прадаў у снежні 1917 года сваю арыгінальную вілу «Арфа» у Келамакі, пабудаваную ім у 1907 годзе. Але застаўся жыць у Келамякі на іншым участку з домам. Г. В. Бараноўскі памёр у Келамякі на сваёй дачы ад «паралічу сэрца» ў 1920 годзе і быў пахаваны на мясцовых могілках.