Ганна Леапольдаўна — дачка Карла Леапольда, герцага Мекленбург-Шверынскага, і Кацярыны Іаанаўны.
Нарадзілася 7 снежня 1718 г. у Ростаку. З 1739 г. жонка Антона-Ульрыха, герцага Браўншвайг-Люнебургскага. У 1733 г. прыняла праваслаўную веру. У 1740 г. па зрыньванні рэгента Бірона абвясціла сябе кіраўніцай пры немаўляці-імператары Іване VI. Пры ёй дзяржаўнымі справамі кіраваў Мініх, потым Астэрман, Галоўкін.
Адбыўся разрыў з Швецыяй (руска-шведская вайна 1741—1743 гг.), пацверджаныя артыкулы белгарадскага міру. Порта пачала прызнаваць рускіх гасудараў імператарамі. У 1741 г. саступіла кіраванне Лізавеце Пятроўне.
Дзеці — Іван (1740-64), Кацярына (пам. 1807), Лізавета (пам. 1782), Пётр (пам. 1798) і Аляксей (пам. 1787). Памерла ў зняволенні ў Холмагарах 19 сакавіка 1746 г.