Вепраўшчына (вепраўшчызна, павепраўшчызна) — грашовы падатак у Вялікім Княстве Літоўскім, які ў XVI—XVIII стст. спаганяўся з сялян за права карыстання ляснымі ўгоддзямі землеўласніка. Памер вепраўшчыны вызначаўся непасрэдна зямельным уласнікам. Так, прыгонныя маёнтка Ражанка Лідскага павета ў 1599 г. плацілі вепраўшчыну 3 грошы з валокі, у фальварку Крупава Слонімскага павета ў 1752 г. вепраўшчына складала 1 злоты з цяглай валокі.