У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Літвінчук. Васі́ль Андрыя́навіч Літвінчу́к (1 ліпеня 1930, в. Галік, Драгічынскі раён — 27 кастрычніка 2020) — беларускі празаік , рэдактар.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і ў в. Галік Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацька — арганізатар партызанскай групы — загінуў у сутычцы з фашыстамі ў 1944 годзе, маці памерла ў партызанскім атрадзе імя Шыша ў 1943.
У 1939 годзе закончыў два класы польскай школы, а ў 1941 — тры класы савецкай. З 1943 — у партызанскім атрадзе, у якім ваявалі бацька, маці, дзве сястры, родны брат бацькі Пётр Андрыянавіч і трое іх пляменнікаў. Юны партызан у свае 13-14 гадоў выконваў у атрадзе баявыя даручэнні. Пасля вызвалення Беларусі вучыўся ў Драгічынскай СШ № 1.
З верасня 1949 па 1950 гады — літсупрацоўнік радыёвяшчання ў Драгічыне. Далей — сакратар Антопальскай райгазеты, рэдактар газеты пры палітаддзеле Антопальскай МТС, з 1954 па 1959 гады — намеснік рэдактара Драгічынскай райгазеты, з 1960 — яе рэдактар.
У 1960 годзе закончыў факультэт журналістыкі Белдзяржуніверсітэта імя У. І. Леніна. У 1962 годзе ўзначаліў лунінецкую міжраённую газету. З 1970 — другі сакратар Лунінецкага РК КПБ, а з 1974 — старшыня Лунінецкага райвыканкама. З 1983 па 1991 гады — начальнік упраўлення Брэсцкага аблвыканкама па справах выдавецтваў, паліграфіі і кніжнага гандлю. З гэтай пасады пайшоў на заслужаны адпачынак[1].
Член Саюза пісьменнікаў Беларусі (2006).
Памёр 27 кастрычніка 2020 года.
Аўтар кніг:
Узнагароджаны шматлікімі ордэнамі і медалямі СССР, Ганаровымі граматамі Савета Міністраў БССР.
Узнагароджаны медалём «За баявыя заслугі».