У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гапіенка. Валянцін Міхайлавіч Гапіенка (нар. 17 чэрвеня 1946, пас. Курганаўка, Барзаскі раён, Кемераўская вобласць) — беларускі архітэктар.
У 1963—1965 гадах працаваў рабочым Мостацягніка 811 Мастабуда-5. У 1965—1968 гадах служыў у Савецкай Арміі. У 1968 годзе паступіў у Брэсцкі інжынерна-будаўнічы інстытут[1], які скончыў у 1973 годзе. 3 1973 года ў Брэсцкім філіяле інстытута «Белдзяржпраект» (цяпер «Брэстграмадзянпраект»), у 1977—1996[1] гадах галоўны архітэктар Брэста[2], начальнік упраўлення архітэктуры і горадабудаўніцтва Брэсцкага гарвыканкама. У 1996—2006 гадах начальнік АКА-4 «Брэстграмадзянпраект», у 1997—2012 гадах галоўны спецыяліст па архітэктуры тэхнічнага аддзела ААТ «Брэстпраект»[1].
З 1984 года член Саюза архітэктараў СССР[2]. Член горадабудаўнічага Савета Брэсцкага гарвыканкама з 1996 года[1].
Асноўныя работы: серыя індывідуальных буйнапанэльных дамоў для Брэсцкага домабудаўнічага камбіната, праект забудовы мікрараёна Усход 3 (1986, у сааўтарстве), інтэр’еры рэстаранаў «Брэсцкае піва» (1977) і «Інтурыст» (1975), Брэсцкі аэравакзал (1986, Дзяржаўная прэмія БССР 1988), праект рэгенерацыі цэнтра Брэста (1985, абодва ў сааўт.)[2], генеральны план г. Брэста (1991—1995); дызайн-праект лядовага палаца ў г. Брэсце[1].
Узнагароджаны граматай Вярхоўнага Савета БССР (1980), Бронзавым медалём ВДНГ СССР (1983). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР у вобласці архітэктуры (1988)[1].