wd wp Пошук: ⬜

Валькавадскі Беатус

Валькавадскі Беатус, Беатус з Валькавада, Вальядалідскі Беатус, Беатус з Вальядаліда — ілюмінаваны рукапіс — копія Каментарыя да Апакаліпсіса(англ.) бел. Беата Ліебанскага, перапісаны манахам Авека ў 970 годзе, у цяпер зніклым Манастыры Маці Божай Валькавадскай у Паленсіі [3]. Ён захоўваецца ў калекцыі Палаца Санта-Крус(англ.) бел.[4].

Гісторыя

У 970 годзе, падчас праўлення караля Леона Раміра III(руск.) бел., манах па імені Авека ў манастыры ў Валькавада скапіяваў і зрабіў мініяцюры на пергаменце для абата Валькавада Семпроніа да Каментарыя Святога Беата з манастыра Санта-Тарыбіа-дэ-Ліебана(англ.) бел., створанага паміж 765 і 775 гадамі. Валькавадскі Беатус з’яўляецца адной з 32 копій гэтага твора, якія існуюць у цяперашні час, многія з іх багата ілюмінаваны.

Рукапіс Авека заставаўся ў абацтве да XVI стагоддзя. Амбросіа дэ Маралес апісвае, што бачыў яго там у 1572 годзе. Але ў 1590 годзе яго ўжо там не было. Ён адправіўся ў Леон(руск.) бел., а потым у Мадрыд, дзе належаў сакратару Філіпа II Гамбурга. У XVII стагоддзі рукапіс належаў езуіцкай школе Святога Амброзія ў Вальядалідзе, а калі Карл III Іспанскі загадаў выгнаць езуітаў, калекцыя іх бібліятэкі была перавезена ва ўніверсітэт Вальядаліда [5].

Апісанне

Рукапіс, таксама вядомы як Вальядалідскі Беатус, складаецца з 230 фоліа(англ.) бел., захаваных у добрым стане (яшчэ чатырнаццаці не хапае) памерамі 35,5 х 24.5 см і змяшчае 87 мініяцюр і шматлікія буквіцы. Яркія колеры даюць пігменты азурыту, малахіту і кінавары, змешаныя з яйкамі, мёдам або клеем, і пакрытыя пластом воску. Фігуры людзей абмяжоўваюцца лініямі і іх экспрэсіўнасць зыходзіць з вялікіх міндалепадобных вачэй. На палях многіх старонак знаходзяцца шматлікія пазнакі, безумоўна, дададзеныя аўтарам у ходзе яго працы, і іншыя зробленыя пазней на працягу стагоддзяў[6].

Падрыхтоўка рукапісу выканана вельмі хутка, з 8 чэрвеня па 9 верасня 970 года. На Фоліо 3 маецца надпіс, які пацвярджае гэтыя даты: «Initiatus est liber iste Apocalypse Joahnni SAW idus junius et pinibit exaratus SAW idus septembris sub was VIII».

Адным з першых радкоў Беатуса з’яўляецца пазначэнне, хто і па чыёй замове стварыў гэты манускрыпт: «Hoc opus your fieret prae-dictus Abbas Sempronius instanter egit, cui ego Oveco indignus mind obediens worshipper depinxi». Далей пазначана дата: «Anno Domini 970»[7].

Галерэя

Зноскі

↑ http://www.europeana.eu/portal/record/2063609/ES_280_013.html
↑ http://www.europeana.eu/portal/record/2063609/ES_280_013.html Праверана 5 мая 2016.
↑ Martínez y Pérez, 20 July 1967, p. 251
↑ [In Apocalipsis](нявызн.). Праверана 10 мая 2016.
↑ García-Diego y Alonso Montes, 2012, p. 123.
↑ García-Diego y Alonso Montes, 2012, p. 123—126.
↑ Menéndez Pidal, 2003, p. 92.

Літаратура

García-Diego, Pablo; Alonso Mount, Diego (2012). García-Diego, Pablo; Alonso Montes, Diego (2012). La Miniatura Altomedieval Española. Visión Libros. ISBN 9788490112526.
García-Diego, Pablo; Alonso Montes, Diego (2012). La Miniatura Altomedieval Española. Visión Libros. ISBN 9788490112526.
Martínez and Pérez, Lucrecio (20 July 1967). The monastery of Valcavado and Saint Beato of Liébana. Voices of inside and of out.
Menéndez Pidal, Gonzalo (2003). Varia mediavevalia: Mozárabes y Asturianos. Real Academia de la Historia. ISBN 9788495983145. https://books.google.es/books?id=gecZ9W_oKzcC&pg=PA91.