Біргіта Вальберг (швед. Birgitta Valberg), у замужжы Хансан (швед. Hansson: 16 снежня 1916, Стакгольм — 29 сакавіка 2014, Лідынгэ) — шведская актрыса, уладальніца прэміі «Залаты жук» за галоўную жаночую ролю 1976/77 года.
Біргіта Вальберг нарадзілася ў сям’і прафесара Паўля Вальберга і Алін Гунбар. Вучылася ў тэатральнай школе Каралеўскага драматычнага тэатра з 1940 па 1943 год. З першага года пачала граць на сцэне тэатра і заставалася ў яго трупе на працягу 56 гадоў, з 1940 па 1996 год. За гэты час яна выканала 137 роляў, грала ў спектаклях рэжысёраў Альфа Шоберга, Улафа Муландэра і Інгмара Бергмана.
Кінематаграфічная кар’ера Вальберг пачалася раней: яна дэбютавала ў 1934 годзе ў фільме Акселя Бранерса «Unga hjärtan». У 1977 годзе ёй была прысуджана Шведскага інстытута кіно «Залаты жук» у намінацыі «Лепшая актрыса ў галоўнай ролі» за ролю Каты Вік ў фільме рэжысёра Гунель Ліндблум «Райскі куток», спрадзюсіраваны Інгмара Бергманам. Яна таксама агучвала Нісі-таўстагузка (швед. Rumpnissarna) у фільме Тагэ Даніэльсана «Роння, дачка разбойніка» (1984) паводле аповесці Астрыд Ліндгрэн. З 1943 года яна таксама перыядычна грала ў Радыётэатры.
Памерла 29 сакавіка 2014 года на 98-м годзе жыцця, пахавана на могілках горада Лідынгэ.