У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Святадухаўскі манастыр. Буйніцкі Святадухаўскі манастыр — манастыр, які існаваў y 1633—1918 гг. каля мястэчка Буйнічы пад Магілёвам на правым беразе Дняпра. Будынкі не захаваліся.
Заснаваны як мужчынскі манастыр Багданам Статкевічам і яго жонкай Аленай (Саламярэцкай). Паводле статутных правіл арыентаваўся на Віленскі манастыр Святога Духа. Належаў да групы праваслаўных манастыроў, пабудаваных з мэтай процідзеяння рашэнням Брэсцкай уніі 1596 года. Наглядаў за манастыром куцеінскі ігумен Іаіль Труцэвіч. Існуе шэраг каралеўскіх грамат y абарону манастыра ад замахаў суседзяў на валоданне зямельнай уласнасцю. За агітацыйныя дзеянні сярод насельніцтва на вернасць каралю Яну ІІ Казіміру ў час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў буйніцкія манахі атрымалі прывілей на млын. У 1708 годзе ў час Паўночнай вайны 1700—1721 гадоў манастыр цалкам разбураны шведамі, але хутка адбудаваны.
З 1835 года ператвораны ў жаночы, з 1896 года пры ім працавала 2-класная жаночая школа, з 1891 — епархіяльны свечачны завод. У 1908 годзе ў манастыры 18 двароў, 118 насельнікаў.
У 1919 годзе ўладанні манастыра былі перададзены рабочаму кааператыву, але манастыр працягнуў сваё існаванне. У 1928 годзе ў ім жыў Серафім (Самайловіч). Канчаткова манастыр быў зачынены ў 1929/1930 гадах. У гады нямецкай акупацыі набажэнствы былі часова адноўлены. Пасля вайны ў памяшканнях манастыра былі створаны збожжасховішчы.