Бой пад Хітам — разгром калоны забеспячэння арміі ЗША, складзенай з супрацоўнікаў прыватнай ваеннай кампаніі, баевікамі групоўкі «Джамаат Ансар аль-Суна».
9 мая 2005 года канвой забеспячэння пакінуў амерыканскую ааеннуб базу ў Аль-Асадзе (Ірак). Канвой суправаджалі 12 іракскіх, 4 паўднёваафрыканскіх і 1 японскі баец ПВК. Амаль адразу ж пасля таго, як найміты пакінулі базу, іх заўважылі іракскія інсургенты. Паўстанцы тады падрыхтавалі добра спланаваную засаду для канвою. У той час як машыны праязджалі паблізу горада Хіт, размешчанага ў 170 кіламетрах да паўночна-захад ад Багдаду, баевікі нанеслі ўдар. Засада была складанай і добра спланаванай, ўключаючы ў сябе выкарыстанне некалькіх самаробных выбуховых прылад, гранатамётаў, кулямётнага агню і стралковай зброі. Машыны затрымаліся ў засадзе і не маглі адступіць. На працягу некалькіх гадзін бушаваў разлютаваны бой, і да раніцы канвой быў знішчаны. Амерыканскія вайсковыя верталёты прыбылі на месца здарэння толькі пасля світання. Паўстанцаў у сваіх навінавых паведамленнях паказвалі кадры падпаленых грузавікоў і пазадарожнікоў з целамі забітых. 16 з 17 супрацоўнікаў ПВК былі забітыя, а японец быў цяжка паранены і ўзяты ў палон. Страты паўстанцаў, калі такія меліся, застаюцца невядомымі[2][3][4].
Пасля нападу паўстала вялікая блытаніна з нагоды таго, што адбылося на самай справе, але адзінае, што вызначана пацвердзілася, было тое, што японскі найміт быў паранены і захоплены ў палон падчас нападу.
Акіхіка Саіта, так звалі байцы, быў цяжка паранены падчас бою і ўзяты ў палон паўстанцамі. Гэта падняло грамадскія дэбаты ў Японіі аб неабходнасці ваеннага прысутнасці ў Іраку, а менавіта пытанне ці павінны японскія войскі застацца ў краіне або сысці. Палоннік Саіта служыў у японскай арміі да 1981 года, калі ён пакінуў японскія сілы самаабароны і ўступіў у Французскі Замежны легіён. На момант затрымання ён працаваў у кампаніі " «Hart Security Ltd» у якасці спецыяліста па бяспецы.
Баевікі спрабавалі аказаць яму медыцынскую дапамогу, але гэтага было недастаткова. 12 мая стала вядома, што ён памёр ад атрыманых ран[3].
Пазней паведамлялася, што не ўсе байцы былі забітыя. Так, адзін паўднёваафрыканец прабраўся да баявога аванпоста. Адтуль марскія пяхотнікі, даведаўшыся аб нападзе, накіраваліся да засады. Калі яны прыйшлі да месца здарэння, было яшчэ светла. Паўстанцаў там ужо не было, але амерыканцы абясшкодзілі адно самаробнае выбуховае прыстасаванне, пакінутае пад адным з мерцвякоў, і сабралі ўсе целы. Байцы вярнуліся раніцай зноў, каб паглядзець, ці змогуць яны сабраць больш інфармацыі і зладзіць сустрэчную засаду. Адзін іракскі кіроўца грузавіка збег і падабраў аднаго з іракскіх супрацоўнікаў службы бяспекі ПВК, які вяртаўся ў размеркавальны цэнтр Абу-Грэйба. Пазней падчас допыту ў размеркавальным цэнтры было ўстаноўлена, што Акіхіка Саіта быў нібыта забіты куляй у патыліцу пры спробе выбрацца з засады[5].