Беатыфікацыя (лац.: beatus — дабрашчасны і лац.: facio — раблю) - у каталіцтве - акт надання асобе за асабліва праведнае жыццё пасмяротнага тытула «блаславёны». Разглядаецца царквой як ніжэйшая ступень у падрыхтоўцы кананізацыі. Прызнана афіцыйнай катэгорыяй кананічнага права Папам Урбанам VIII ў 1653 годзе.
Беатыфікацыя разглядаецца Царквой як «нізкі ўзровень», пэўны этап у працэсе падрыхтоўкі кананізацыі.
З VIII стагоддзя права беатыфікацыі належыць выключна Папе Рымскаму.