Беатус Моргана (Нью-Ёрк, Бібліятэка Пірпанта Моргана(руск.) бел., MS 644) — ілюмінаваны рукапіс з мініяцюрамі мастака Магіуса, які з’яўляецца копіяй Каментарыя да Апакаліпсіса(англ.) бел., напісанага ў VIII стагоддзі іспанскім манахам Беатам Ліебанскім, у якім апісваецца Канец часоў(руск.) бел. і Страшны суд. Створаны ў X стагоддзі, Беатус Моргана з’яўляецца адным з найстарэйшых прыкладаў адраджэння іспанскай апакаліптычнай(балг.) бел. традыцыі. Па стылю ён быў створаны масарабамі (хрысціяне ў мусульманскіх іспанскіх землях).[2] Апакаліпсіс і Каментарый на гэты тэкст Пісання Беата Ліебанскага стаў адным з самых важных рэлігійных тэкстаў Сярэднявечча, і часта ілюстраваўся вельмі падрабязна.
Беатус Моргана, які таксама называюць Лас-Уэльгаскім Апакаліпсісам,[3] , змяшчае папярэднія матэрыялы з бліскуча напісанымі партрэтамі евангелістаў(руск.) бел. (ff. 1-9), Каментарый да Апакаліпсіса(англ.) бел. Беата Ліебанскага (ff. 10-233), вытрымкі з «De ad finitatibus et gradibus» Ісідара Севільскага і яго «Этымалогій(руск.) бел.» (ff. 234р-237r), каментарыі Святога Ераніма да кнігі прарока Данііла, (ff. 239—293) і трэці пераказ Апакаліпсісу (ФФ. 294—299). Апошні ўяўляе сабой канспект з розных крыніц і, мабыць, больш позні дадатак. Яго цяперашнія памеры 387 мм x 285 мм. Раннія фоліа паказваюць выдаленне арыгінальнага золата і перамалёўку літар Магіусам, стваральнікам рукапісу, і яго памочнікамі[4].
300 аркушаў манускрыпта зроблены з высокаякаснага пергаменту, тоўстага і аднароднага па колеры. Палі шырокія, шрыфт і ілюмінаванне добра захаваліся. Некалькі фоліа пашкоджаны вільгаццю або агнём. Колеры добра захаваліся і засталіся насычанымі. Магіус быў вызначаны як стваральнік працы ў калафоне на f. 293 і згадваецца на f. 233. Калафон таксама падае зашыфраваную дату і адсылкі на абата і манастыр Святога Міхаіла.
Супастаўленне арыгінальных дзесцяў(руск.) бел. цяжка вызначыць з-за страты некаторых лістоў. У ходзе аб’яднання біфоліа[5] ў дзесці, сярэднявечныя пераплётчыкі мелі патрэбу ў сістэме, з дапамогай якой яны маглі б злучыць асобныя дзесці ў правільным парадку. Стандартным інструментам, якім карысталіся для гэтага, былі кустоды. Беатус Моргана, аднак, не выкарыстоўвае гэты метад. Замест гэтага ў рукапісе зроблена сістэма подпісаў, якія складаюцца з рымскіх лічбаў, за якімі рушыць літара «Q». Маюцца два мініяцюрных нясучых фоліа, падпісаных такім чынам. Нявыкарыстаныя дзесці ўключаюць па восем лістоў (4 біфоліа). Большасць подпісаў знаходзіцца ў куце ніжняй мяжы апошняга верса(англ.) бел.. Той факт, што гэтыя подпісы выкарыстоўваюць рымскія лічбы, а не арабскія, сведчыць супраць мясцовых пераплётчыкаў або масарабскіх працоўнікоў у манастырскім скрыпторыі. У той жа час яны разглядаюцца як доказ датыроўкі рукапісу першай паловай Х стагоддзя. Адкрытыя фоліа (ff. 1-9), выглядаюць больш познім дадаткам, не толькі па прычыне, што ім не хапае гэтых подпісаў, але і таму, што яны складаюцца з двух набораў па тры біфоліа.