У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вайніловіч. Антон Станіслававіч Вайніловіч (Гродзенская губерня — 2-я пал. 1845) — дваранскі рэвалюцыянер.
Са старадаўняга шляхецкага роду Вайніловічаў. Вайсковую службу пачаў у 1816, з 1819 у Чарнігаўскім пяхотным палку, падпаручнік (1823). У тайныя таварыствы не ўваходзіў. Пра паўстанне 14(26).12.1825 на Сенацкай плошчы ў Пецярбургу даведаўся ў мястэчку Васількаў Кіеўскай губерні, дзе жыў разам з С. І. Мураўёвым-Апосталам.
У час паўстання Чарнігаўскага палка (29.12.1825 — 3.1.1826) забяспечваў яго правіянтам, узначальваў авангард палка ў час маршу, разам з капітанам Казловым прывёў з в. Сецінка ў Матавілаўку на злучэнне з паўстаўшымі падраздзяленнямі 1-ю грэнадзёрскую роту (яна, аднак удзельнічаць у паўстанні адмовілася).
У ноч на 2.1.1826 адстаў ад паўстанцаў і з’явіўся да начальства. Камісіяй ваеннага суда ў Магілёве прыгавораны да адсячэння галавы, паводле царскай камфірмацыі (1826) пазбаўлены чыноў і дваранства і высланы ў Сібір для службы ў войску, затым пераведзены на Каўказ у Кабардзінскі пяхотны полк. Удзельнічаў у руска-персідскай вайне 1826—1828 гадоў. Забіты ў баях з горцамі.