Ана́іт (Анахіт) (арм.: Անահիտ) — у армянскай міфалогіі багіня-маці, багіня ўрадлівасці і кахання, дачка (ці жонка) Арамазда. Культ персідскай багіні Ардвісуры Анахіты[1] пашырыўся ў Арменіі ў I стагоддзі да н.э. — III н.э. у перыяд шырання ў Арменіі зораастрызму і эліністычнай культуры[2]. Анаіт была вядомая пад эпітэтамі «Вялікая Царыца», «Золатанароджаная», «Залатая маці»[3]. Залатая статуя багіні стаяла ў галоўным храме Ерэза (інакш Ерзнка — сучасны Эрзінджан) на беразе ракі Арацані[4].
ANĀHĪD (Old Pers. Anāhitā, New Pers. Nāhīd, Armenian Anahit, Greek Anaitis), Mid. Pers. form of the name of the Iranian goddess Anāhitā.
Hellenic influence having given a new impetus to the cult of images in Iran, it may safely be assumed that Anāhīd’s statues were still venerated during the Parthian period; and positive evidence for this comes from Armenia, then a Zoroastrian land.