Анаплазія (ад ст-грэч. ἀνα- ‘назад’ і πλάσις ‘утварэнне’) — пераход жывых клетак і тканак у недыферэнцыяваны стан, аж да поўнай немагчымасці вызначэння паходжання клеткі. Пры гэтым клеткавая тканка губляе здольнасць выконваць свае характэрныя функцыі, аднак набывае здольнасць да неабмежаванага росту. Анаплазія часта сустракаецца ў злаякасных пухлін, якія хутка растуць.
Адрозніваюць цыталагічныя анаплазію (разбурэнне унутрыклеткавай структуры) і пазіцыйную або арганізацыйную анаплазію (парушэнне міжклеткавай структуры).