Адціскальнік — прылада для ручной апрацоўкі каменю ў тэхніцы адціскання. Матэрыялам для адціскальнікаў з’яўляліся камяні розных парод, рогі, косці і біўні. Прыкметы адціскальніка — заломы альбо ямкі на пукатай рабочай паверхні, якія ўзнікалі пры націсканні на край загатоўкі. У палеаліце каменныя адціскальнікі рабіліся з плітак і галькі, спрацаваных нуклеусаў, адшчэпаў, зламаных прылад, касцяныя — з трубчастых костак. У мезаліце вядомы адціскальнікі з крамянёвых шпянёў даўжынёў 6—7 см. У неаліце каменныя і касцяныя адціскальнікі набываюць чатырохвугольную ці акруглую у папярочніку форму, даўжынёй 6—7 см, шырынёй да 1—3 см, таўшчынёй да 0,7 см. Выкарыстоўваліся на стадыі апрацоўкі, калі тонкія лускі аддзяляліся пры рэтушаванні каменных прылад працы.