Авечкагадоўля Беларусі — галіна жывёлагадоўлі, якая займаецца гадоўляй авечак.
Гістарычна вытворчасць воўны была важнай галіной сельскай гаспадаркі, аднак з сярэдзіны XX стагоддзя пагалоўе авечак пачало хутка скарачацца.
У 2010-я гады пагалоўе авечак пачало расці — з мінімуму ў 51,8 тысяч у 2011 годзе да 89,8 тысяч У 2017 годзе. Удвая вырасла пагалоўе авечак у буйных сельскагаспадарчых арганізацыях (з 6 да 12 тысяч), у чатыры разы — у фермерскіх гаспадарках (з 4,1 да 16,3 тысяч), амаль на 50 % у асабістых гаспадарках насельніцтва (з 42 да 62 тысяч). Змянілася і доля гаспадарак розных катэгорый: з 10,8 % да 13,3 % вырасла доля буйных сельскагаспадарчых арганізацый, з 7,9 % да 18,1 % — доля фермерскіх гаспадарак, у той час як доля асабістых гаспадарак насельніцтва скарацілася з 81, 3 % да 68,6 %[1].
Дасягнуўшы лакальнага піка у 2018 годзе (89,9 тысяч), пагалоўе авечак пачало скарачацца (да 87,6 тысяч на 1 студзеня 2019 года)[2].
Беларуская авечкагадоўля надзвычай стратная. У 2018 годзе сярэдняя рэнтабельнасць бараніны, рэалізаванай сельскагаспадарчымі прадпрыемствамі (без уліку фермераў і асабістых гаспадарак насельніцтва), склала −69,8 %, прычым за 2012—2018 гады гэты паказчык упаў амаль у 7 разоў, з −10,8 % у 2012 годзе[3].
![]() |
Авечкагадоўля ў Беларусі на Вікісховішчы |
---|