Эль-Ера

.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}

Эль-Ера (ісп.: El Hierro) — самы заходні і паўднёвы востраў Канарскіх астравоў, размешчаны ў Атлантычным акіяне. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад правінцыі Тэнэрыфэ.

Сталіца — Вальвердэ, дзе акрамя населенага пункта Ла-Вілья знаходзяцца порт Ла-Эстака і астраўны аэрапорт. Акрамя Вальвердэ, на востраве існуюць камуны Ла-Франтэра і Эль-Пінар. Насельніцтва паводле перапісу 2016 года — 10 587 чал., што робіць яго найменей населеным востравам архіпелага (калі не ўлічваць Ла-Грасіёсу, які лічыцца дробным востравам і прыналежыць суседняму Лансаротэ). Плошча — 268,71 км², самы маленькі з сямі буйных астравоў.

ЮНЕСКА абвясціла востраў біясферным запаведнікам 22 студзеня 2000 года. Цяпер пераўтвараецца ў жыццё​ план, распрацаваны міністэрствам​ прамысловасці, энергіі і турызму, з мэтай пераўтварыць Эль-Ера ў першы ў свеце востраў, які поўнасцю забяспечвае сябе аднаўляльнай энергіяй. 27 чэрвеня 2014 года пачала працаваць гідраветраная электрастанцыя, што дазволіла дамагчыся гэтай мэты. У 2014 годзе ЮНЕСКА абвясціла ўвесь востраў геапаркам.

Тапаніміка

Існуюць розныя тэорыі пра этымалогію назвы Эль-Ера. Між іншымі, мяркуецца, што назва паходзіць ад падковападобнай формы даліны Эль-Гольфа.

Геаграфія

Горны хрыбет працягнуўся уздоўж вострава з захаду на ўсход. Мальпаісы на прыбярэжных зонах, абрывістыя кліфы. Няшмат пясчаных пляжаў, звычайна маладаступных.

Найвышэйшы пункт — Піка дэ Мальпаса, вышынёй 1 501 м над узроўнем мора, знаходзіцца ў цэнтры вострава; другі па вышыні пункт — Піка дэ Тэнерыфэ (1 253 м). Іншыя формы рэльефу — даліна Дэль-Гольфа, Пунта-дэ-Ла-Рэстынга (самы паўднёвы пункт Іспаніі) і Пунта-дэ-ла-Арчылья (самы заходні пункт Іспаніі). Востраву таксама прыналежаць скалы Рокес дэ Сальмор, плошчай 0,03 км², якія складаюць запаведнік.

Насельніцтва

Паводле Канарскага Статыстычнага Інстытута, насельніцтва — 10 587 чал.: у Вальвердэ — 5 035, у Ла-Франтэра — 4 124, у Эль-Пінар-дэ-Эль-Ера — 1 801. Цягам гісторыі, колькасць жыхароў скарачалася з-за беднай эканомікі і працяглай засухі, хоць за апошнія гады яна расла, часткова дзякуючы вяртанню эмігрантаў з Венесуэлы.

Артыкулу не хапае спасылак на крыніцы. Звесткі мусяць быць правяральнымі або іх могуць выдаліць. Вы можаце адрэдагаваць артыкул, дадаўшы спасылкі на аўтарытэтныя крыніцы. Шаблон пастаўлены 28 чэрвеня 2022 года.