Экспазіцыя ў музычнай форме — раздзел пачатковага прадстаўлення тэматычнага матэрыялу музычнага твора або яго часткі. Тэрмін, звычайна, мае на ўвазе выкарыстанне матэрыялу, які будзе далей распрацоўвацца або вар’явацца.
Гэты тэрмін найбольш шырока выкарыстоўваецца, у музычным аналізе, для абазначэння часткі музычнай формы, як, напрыклад, у класічнай санатнай форме. Экспазіцыя звычайна пачынаецца ў асноўнай танальнасці, а затым мадулюе ў танальнасць дамінанты. Мінорные экспазіцыі, часцей мадулююць ў паралельны мажор. Маецца і шмат выключэнняў.
Экспазіцыя ў класічнай санатной форме — уключае ў сябе галоўную і пабочных партыі, паміж якімі знаходзіцца злучная, а завяршае экспазіцыю заключная партыя. Экспазіцыя ў канцэрце можа сустракацца два разы, спачатку толькі ў аркестры, у якасці асновы канфлікту і развіцця, а затым у аркестры з партыяй інструментальнага сола. Можна знайсці і шмат прыкладаў класічнай санатной формы з літаральным паўторам экспазіцыі.
Экспазіцыя ў фузе — першая частка, у якой тэма або тэмы праводзяцца ва ўсіх галасах па чарзе. Між правядзеннем тэм могуць знаходзіцца элементы злучнага характару, а ў канцы часткі — заключнага характару. (Гл. інтэрмедыя)