Фанетычная транскрыпцыя (ад лац.: trans праз, перад і лац.: scriptio пісьмо, пісанне, літаральна — перапісванне), спецыяльная сістэма запісу гукаў, якая выкарыстоўваецца пры апісанні фанетычных з’яваў.
Неабходнасць увядзення такой сістэмы выклікана вялікай разнастайнасцю гукаў у мовах сукупна з неабходнасцю з максімальнай дакладнасцю перадаваць вымаўленне на пісьме, а таксама тым, што звычайнае арфаграфічнае пісьмо не прыстасаванае да выканання такой задачы.
Фанетычная транскрыпцыя грунтуецца на наступных прынцыпах:
У аснове ф.т. можа ляжаць хоць-які алфавіт (напр., у аснове беларускай ф.т. ляжыць беларуская кірыліца), або сукупнасць літар розных алфавітаў, з магчымым выкарыстаннем дыякрытычных знакаў. Але літары, якія не адпавядаюць прынцыпам ф.т., выкарыстоўвацца не могуць (напр., у ф.т. на аснове кірыліцы нельга выкарыстаць літары «е», «ё», «ю», «я»).