Сенбернар, Бернардзінскі сабака — парода сабак. Адрозніваюць дзве разнавіднасці: кароткапоўсцевыя і даўгапоўсцевыя.
Назва сенбернар (фр. Chien du Saint-Bernard - сабака святога Бернара) - паходзіць ад кляштара святога Бернара ў швейцарскіх Альпах. У XI стагоддзі манах Бернар з Mентона заснаваў прытулак для падарожнікаў, які, як і сцежка, быў названы яго імем. Гэта ж імя было прысвоена мясцовай пародзе сабак. Участак быў размешчаны на перавале Вялікі Сен-Бернар на вышыні парадку 2472 м - у адным з самых высокіх у той час населеных месцах Еўропы. Ён быў цяжкім і небяспечным для падарожнікаў з-за лавін, моцных вятроў, стромкіх горных пераходаў і рабаўнікоў.
У XVII стагоддзі манахі вырашылі выкарыстаць сабак для выратавання людзей, якія пацярпелі ад лавінаў. Тоўстая скура надзейна абараняла сабак ад лёду і снегу, а іх незвычайны нюх дазваляў знаходзіць пацярпелых, пахаваных пад снежнымі лавінамі. Сабакі суправаджалі манахаў у даліну, і іх здольнасць адчуваць набліжэнне лавін часта ратавала падарожнікам жыццё.
Сенбернар - буйныя сабакі. Узімку шукаюць зніклых альпіністаў. Сенбернар - вельмі моцны, буйны сабака, вышыня ў карку ў сабак заўсёды больш за 70 см, а сук - больш за 65. Вага па стандартах пароды не павінна быць ніжэй за 80 кг, але значна часцей сустракаюцца сабакі, у якіх рост у карку больш за 80 см, а вага - больш за 100 кг.