wd wp Пошук: ⬜

Светлата

Тры тоны ў колернай сістэме Мансела ^be_en. Кожны колер мяняецца па значэнні зверху ўніз у роўных ступенях успрымання. У правай калонцы відно рэзкае змяненне ўспрымання колеру.

Светлата — адна з асноўных характарыстак колеру нараўне з насычанасцю і тонам. Гэта суб’ектыўная яркасць участка выявы, якая аднесена да суб’ектыўнай яркасці паверхні, якая ўспрымаецца чалавекам як белая.

L

s e c

{\displaystyle L={\frac {L_{sec}}{L_{w}}},}

$\{\displaystyle L=\{\frac \{L_\{sec\}\}\{L_\{w\}\}\},\}$ дзе

{\displaystyle L}

$\{\displaystyle L\}$ — светлата,

s e c

{\displaystyle L_{sec}}

$\{\displaystyle L_\{sec\}\}$ — суб’ектыўная яркасць участка,

{\displaystyle L_{w}}

$\{\displaystyle L_\{w\}\}$ — суб’ектыўная яркасць белага.

Важна адзначыць менавіта адноснасць успрымання. Калі паглядзець на ліст з выявай на паперы пры святле лямпы і пры яркім сонечным святле, колькасць адлюстраванага святла ад участка выявы (яркасць) будзе адрознівацца, аднак адносна самага светлага ўчастка паверхні — незапячатанай белай паперы, успрымаемая светлата будзе адной і той жа.

Спасылкі

Светлота // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.(руск.)

Тэмы гэтай старонкі (1):
Катэгорыя·Колер