Палеагенетыка — галіна генетыкі ў прымяненні да праблем палеанталогіі. Звычайна прымяняецца для вывучэння эвалюцыі з выкарыстаннем даных старажытнай ДНК.
Тэрмін «палеагенетыка» прапанавалі ў 1963 годзе Эміль Цукерканд і хімік Лайнус Полінг, а «хросным бацькам» новай дысцыпліны стаў біёлаг Свантэ Пяэба.
Тэмы гэтай старонкі (2):