Латвійская праваслаўная царква (лат.: Latvijas Pareizticīgā Baznīca) — самакіраваная частка Рускай праваслаўнай царквы. Ахоплівае тэрыторыю Латвіі.
У 1836 годзе было заснавана Рыжскае вікарыяцтва Пскоўскай епархіі. 1 сакавіка 1850 года было вылучана ў самастойную Рыжскую епархію.
У 1936 годзе кіраўніцтва Латвійскай Царквы заявіла аб пераходзе ў юрысдыкцыю Канстанцінопальскага патрыярхату.
У 1940 годзе, пасля далучэння Латвіі да СССР, Латвійская царква ўвайшла ў склад Рускай праваслаўнай царквы на правах епархіі. Латвійская праваслаўная царква Канстанцінопальскага патрыярхату з 1947 года перайшла на эмігранцкі рэжым.
У 1990 годзе сінодам РПЦ Латвійскай праваслаўнай царкве было нададзена самакіраванне.