Канарэйка
Канарэйка (Serinus canaria domestica) — дэкаратыўная птушка сямейства ўюрковых. Падвід канарскага канарэечнага ўюрка.
Апісанне
Даўжыня 12—14 см. Колер апярэння ў дзікіх канарэек зверху шэра-зялёны, знізу жоўта-зялёны, у самцоў больш яркі. Выведзена шмат парод, якія адрозніваюцца спевам і экстэр’ерам.
Распаўсюджанне
У дзікім стане паышрана на Канарскіх астравах (адсюль назва). З’яўляецца родапачынальніцай пакаёвай канарэйкі. У Еўропу завезена ў канцы XV ст.
Утрыманне ў няволі
Існуе шмат парод, якія вызначаюцца спевам (адрозніваюць аўсяначны і дудачны напевы) і знешнім абліччам (белыя, карычневыя, аранжавыя, зялёныя, стракатыя, лімонныя і інш., а таксама чубатыя, гіганцкія, гарбатыя).
Канарэйкі адносна непераборлівыя, добра сябе адчуваюць і размнажаюцца ў невялікіх клетках. Калі не займацца развядзеннем канарэек і трымаць толькі аднаго самца, то дастаткова набыць ці зрабіць клетку памерам па днішчы 30х20 см і вышынёй 25 см. У непамерна вялікай клетцы птушка становіцца пужлівай, непрыстасаванай да пакаёвых умоў, адчувае сябе няўтульна, мала спявае і звычайна трымаецца ў пэўнай частцы клеткі. Нельга трымаць птушак і ў надта малых клетках, дзе яны абломліваюць пер’е і могуць загінуць ад абмежаванасці рухаў. Клетка не павінна мець «архітэктурных празмернасцей»: яны не патрэбны птушцы, ускладняюць прыбіранне, негігіенічныя і перашкаджаюць размяшчачаць клеткі побач ці адну на адной. Лепшая форма для яе — прамавугольная. Клетку трэба абсталяваць паддонам (найбольш практычны з металу) ці з высоўным дном, куды насыпаюць рачны пясок. У невялікай клетцы прыладжваюць адну, а ў вялікіх — дзве жэрдачкі і болей з мяккага дрэва (бузіны, ляшчыны, вярбы, ліпы) таўшчынёй 10—14 мм. Жэрдачкі павінны лёгка здымацца і ўстанаўлівацца так, каб хвастом птушка не даставала да сценкі клеткі. Кармушкі і паілкі могуць быць шкляныя, пластмасавыя ці фарфоравыя; з іншых матзрыялаў яны менш гігіенічныя. Канарэйкам абавязкова патрэбна падвесная купальня. У клетках нельга ставіць слоікі, ванначкі і г.д. Гэта выклікае сырасць на дне клеткі і спрыяе развіццю паразітаў. Клетку трэба штодзённа чысціць, а раз у месяц рабіць генеральнае прыбіранне і дэзінфекцыю кіпенем ці спецыяльным растворам. Пасля гэтага клетку неабходна высушыць. Паілкі, кармушкі і купальні штодзённа мыюць. Для некалькіх птушак і маладняку патрэбны клеткі болынага памеру, т.зв. пралётныя ці садкі. Нельга трымаць птушак у клетках з меднага дроту: вокіслы медзі ядавітыя і могуць прывесці да гібелі птушак. Драўляныя клеткі нельга фарбаваць знутры, таму што птушкі могуць кляваць фарбу і атруціцца. Драўляныя элементы клеткі лепш за ўсё пакрыць смаляным лакам, які добра засцерагае дрэва ад гніення і не баіцца апрацоўкі гарачай вадой. Найбольш зручныя і практычныя клеткі, дзе драўляныя элементы заменены пластмасай.
Ставяць клеткі ў месцах, дзе няма скразнякоў і прамых сонечных прамянёў. У час праветрывання памяшкання клетку лепш накрыць ці вынесці ў суседні пакой. Птушкі дрэнна пераносяць тытунёвы дым, таму курыць там, дзе яны знаходзяцца, нельга. Самцоў канарэек трымаюць асобна, таму што ў адной клетцы яны ўчыняюць бойкі і дрэнна спяваюць; больш таго, паміж клеткамі робяць перагародкі, каб яны не бачылі адзін аднаго.
Канарэйкі — зерняедныя птушкі. Аснову іх корму складаюць зерневыя сумесі, у якія ўваходзіць насенне рапсу ці свірэпы, канарэечнае семя, проса, насенне салаты, лёну, канапель і інш. Насенне рапсу і свірэпы, каб пазбавіць ад гаркаты, пажадана апарваць кіпнем. У сумесь нельга класці шмат канапель, якія выклікаюць атлусценне, захворванне печані і расстройства стрававання. Зерневая сумесь павінна быць не затхлай, без пылу і прымесі. У дзень на адну птушку патрэбна прыкладна 1 чайная лыжка сумесі. Часта і рэзка корм мяняць нельга: гэта можа прывесці да нясвоечасовай лінькі птушак. У якасці мінеральнага корму неабходна даваць тоўчаны мел ці здробненыя яечныя шкарлупіны. Дадатковым кормам могуць быць крута зваранае яйцо, молатыя сухары, цёртыя морква, яблыкі, лісце адуванчыка, трыпутніку, капусты. Раз на тыдзень у корм рэкамендуецца дабаўляць 1—2 кроплі рыбінага тлушчу.
Канарэйка-самка нясе ад 2 да 6 яец, першае звычайна на 5—7-ы дзень пасля спароўвання. Пасля таго, як знесена трэцяе яйцо, пачынаецца наседжванне, якое цягнецца 13 сутак. У маленькіх птушанят на 5—6-я суткі адкрываюцца вочкі, а на 16—18-я суткі яны пачынаюць вылятаць з гнязда. Праз 26—28 сутак птушанят рэкамендуецца адсаджваць. Іх кормяць мяккім кормам, дадаючы расцёртыя зерні канапель, а праз 6—7 дзён — і расцёртую зерневую сумесь. У двухмесячным узросце птушанят пераводзяць на рацыён дарослых птушак.
Літаратура
- Энцыклапедыя сельскага гаспадара. — Мн.: БелЭн, 1993.
Катэгорыя·Біялагічныя артыкулы без ITIS
Катэгорыя·Хатнія жывёлы
Катэгорыя·Біялагічныя артыкулы без NCBI
Катэгорыя·Уюрковыя
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Жывёлы паводле алфавіта