Дэфекталогія — навука пра заканамернасці псіхічнага развіцця, выхавання і навучання дзяцей, якія патрабуюць асаблівай увагі: глухіх, сляпых, са слабым зрокам ці слыхам, разумова адсталых, з затрымкай псіхічнага развіцця, цяжкімі парушэннямі маўлення, вынікамі дзіцячага цэрэбральнага паралічу, комплекснымі парушэннямі (слепаглухіх, глухіх з разумовай адсталасцю, сляпых з затрымкай псіхічнага развіцця іншымі камбінацыямі).
Як самастойная галіна навукі склалася ў пачатку 19 стагоддзя. Сучасная дэфекталогія апіраецца на дасягненні педагогікі, псіхалогіі, медыцыны, тэхнікі. Вызначае структуру і сістэму метадаў і методык дыягностыкі і дыферэнцыяльнай дыягностыкі стану своеасаблівага псіхічнага развіцця дзяцей з парушэннямі ў сістэме аналізатараў ЦНС, маўленчай дзейнасці; распрацоўвае метады, абгрунтоўвае змест, метады і сродкі карэкцыйна накіраванага навучання і выхавання; даследуе праблемы абілітацыі (стварэнне механізмаў кампенсацыі ў дзяцей з прыроджанымі дэфектамі), сацыяльнай адаптацыі, прафесійнай арыентацыі.
У Беларусі праблемы дэфекталогіі распрацоўваюцца на кафедрах дэфекталагічнага факультэта Беларускага педагагічнага ўніверсітэта, у сектарах аддзялення Нацыянальнага інстытута адукацыі. Спецыялістаў для спецыяльных дзіцячых устаноў рыхтуе Беларускі педагагічны ўніверсітэт і педвучылішча № 2 у Мінску.