Вазапісцы-піянеры — абагульняючая назва групы вазапісцаў чырвонафігурнай керамікі, якія працавалі ў квартале Керамік, квартале ганчароў Афін, у пачатку V стагоддзя да нашай эры; ахарактарызаваны Джонам Бордманам як першы свядомы мастацкі рух у заходняй традыцыі.
Да групы вазапісцаў-піянераў ставіліся мастакі Еўфроній, Еўфімід, Смікрас(англ.) бел., Гіпс(ням.) бел., вазапісец Дыкеоса і Фінтый. Першым даследчыкам, які ўсталяваў мастацкую ўзгодненасць гэтых вазапісцаў, быў брытанскі археолаг Джон Бізлі, хоць не існуе ніякіх дакументальных сведчанняў дзейнасці гэтай групы: усё вядомае нам пра вазапісцаў-піянераў заснавана на іх захаваных працах.
Вазапісцы-піянеры не былі наватарамі чырвонафігурнай тэхнікі, але даволі позна прынялі практыку, распрацаваную такімі вазапісцамі білінгвы, як Андокід і Псіякс(руск.) бел.. Прыкладна праз каля 520 да н. э. была створана першая праца Еўфронія. У сваёй працы група вазапісцаў-піянераў часта робіць спасылкі адзін на аднаго, даволі часта ў гулліва-спаборніцкім духу. У прыватнасці, вазапісец Еўфімід на адной са сваіх ваз робіць надпіс, які перакладаецца са старажытнагрэчаскай — «як ніколі Еўфроній» (Мюнхен 2307). Іх праца адрозніваецца простым малюнкам адзення, смелай апрацоўкай анатоміі, эксперыментальным выкарыстаннем ракурсу і тэматычнай цяжкасцю да малюнку сцэн сімпосіяў(руск.) бел..