Алесандра Альгардзі (італ. Alessandro Algardi, 31 ліпеня 1598, Балоння — 10 чэрвеня 1654, Рым) — італьянскі скульптар, найбуйнейшы прадстаўнік барока ў італьянскай скульптуры разам з Берніні.
Пачаў працаваць у майстэрні Агасціна Карачы. У 1608 г. паступіў на службу да герцага Мантуі Фердынанда Ганзага. Затым пераехаў у Венецыю, а ў 1625 г. — у Рым. Працаваў у царкве Сан-Сільвестр, Санта-Марыя-дэль-Попала, саборы Святога Пятра, Палаца дэі Кансерваторы. Супернічаў з Берніні. Карыстаўся заступніцтвам Папы Інакенція Х. Быў блізкі да Даменікіна, сябраваў з Франсуа Дзюкенуа, Андрэа Сакі, Нікаля Пусэнам, падзяляў іх арыентацыю на класічную норму ў рамках барочнай стылістыкі. Працаваў таксама як рэстаўратар. Пад 1650 г. пазнаёміўся з Веласкесам, пераехаў у Іспанію. Працаваў у Аранхуэсе і Саламанцы.