Алег Міхайлавіч Рапаў (2 красавіка 1939, Рыбінск — 13 мая 2002, Масква) — правадзейны член РАЕН (1996).
Скончыў гістарычны факультэт МДУ (1963), доктар гістарычных навук (1990), прафесар кафедры гісторыі Расіі да XIX ст. гістарычнага факультэта (1992). Член Рускага гістарычнага таварыства (1989) і Усерасійскай асацыяцыі медыевістаў і гісторыкаў ранняга новага часу (1992). Член-карэспандэнт Міжнароднай славянскай акадэміі навук, адукацыі, мастацтваў і культуры (1993).
Кірункі навуковай дзейнасці: палітычная і сацыяльна-эканамічная гісторыя Русі IX—XIII ст., гісторыя старажытнарускага горада, гісторыя прыняцця хрысціянства Руссю, храналогія рускага летапісання. Тэма кандыдацкай дысертацыі: «Феадальнае землеўладанне ў дамангольскай Русі». Тэма доктарскай дысертацыі: «Руская царква ў IX — першай траціне XII стст. Прыняцце хрысціянства».
Чытаў агульны курс лекцый «Гісторыя Расіі з найстаражытных часоў да канца XVIII ст.» і спецкурсы «Хрышчэнне Русі», «Уладзімір Вялікі і яго час». Вёў спецсемінары «Замежныя крыніцы па гісторыі Русі», «Палітычная гісторыя Русі ў эпоху феадальнай раздробленасці».
Аўтар больш за 70 навуковых прац. Асноўныя працы: «Княжыя ўладанні на Русі ў X — першай палове XIII ст.» (1977), навучальны дапаможнік «Матэрыялы па гісторыі СССР. Для семінарскіх і практычных заняткаў. Вып. 1. „Найстаражытныя дзяржавы на тэрыторыі СССР“» (сааўт., 1985), «Увядзенне хрысціянства на Русі» (сааўт., 1987), «Руская царква ў IX — першай траціне XII ст. Прыняцце хрысціянства» (1988).