20 лютага 1946 г. самалёт Лі-2 рабіў вылет з аэрапорта “Мінск” у Маскву з грузам. Ўзлёт адбываўся пры сустрэчна-бакавым ветры і актыўным пілатаванні другога пілота. Самалёт павольна набіраў хуткасць. Пасля прабегу 900-950 м, у канцы паласы, камандзір карабля ўмяшаўся ў кіраванне і падарваў самалёт, які на хуткасці 120-125 км/г адарваўся ад паласы ў 100 м ад мяжы аэрадрома. Камандзір карабля даў каманду бортмеханіку прыбраць шасі. Бортмеханік вырашыў, што самалёт не ўзляціць з-за малой хуткасці, каманду прыбраць шасі не выканаў, а прыбраў газ. Самалёт прызямліўся і пакаціўся пад ухіл за мяжой аэрадрома. Убачыўшы ў 100 м па кірунку руху перашкоду (разбураны каменны будынак), бортмеханік даў поўны газ абодвум матораў, спадзеючыся яго пераскочыць. Камандзір карабля паспеў трохі прыбраць газ левага матора. Самалёт урэзаўся ў цагляныя руіны і быў разбіты. Экіпаж не пацярпеў цялесных пашкоджанняў. Паводле дадзеных камісіі, расследаваўшай гэта здарэнне, прычыны аварыі былі такія: